Monografia dotyczy istotnego aspektu kultury masowej, jaką jest zjawisko kiczu i kiczu religijnego. Autor analizuje kicz religijny z perspektywy komunikologicznej i medioznawczej, co jest pewną nowością w obszarze badań nad kiczem religijnym. Traktuje przy tym kicz religijny jako pewien artefakt, który pełni rolę mediacyjną między sacrum a profanum, jako medium, za pośrednictwem którego człowiek materializuje to, co niepojęte i transcendentne.

Książka prezentuje badania kiczu religijnego przeprowadzone przez autora metodą zintegrowanych wywiadów grupowych (fokusów), a także badania netnograficzne, analizujące wypowiedzi internautów na internetowych forach dyskusyjnych. Badania fokusowe zostały dopełnione ankietami audytoryjnymi (pretesty i posttesty). Książka polecana jest nie tylko komunikologom i medioznawcom, ale także socjologom kultury, politologom czy teologom. Może być także podręcznikiem dla studentów badających współczesne media i kulturę masową.

Więcej na stronie Wydawnictwa Naukowego UKSW.

   Wersja do druku