prof. ucz. dr hab. Katarzyna Flader-Rzeszowska

Teatr jest jednym z najstarszych środków komunikacji, gdzie wykonawcę definiuje się jako medium, a jego komunikację z publicznością w określonym miejscu rozpatruje się w ramach medialności. Współczesny teatr żywo reaguje na pojawianie się nowych mediów i włącza je w swój system organizacyjny i estetyczny, korzysta ze sztuki audialnej, video i multimedialnej. Dąży też, by telewizja, radio, film, video służyły mu jako metody rejestracji, rozpowszechniania i archiwizacji ulotnych spektakli. Teatr posługuje się mediami i istnieje w mediach. Ma wręcz charakter hipermedialny (za ciekawsze przykłady scen korzystających z techniki i multimediów uznać można Lothe Lachmann Videoteatr „Poza” oraz teatr internetowy Pawła Passiniego).

Na seminarium powstają prace badające teatr z perspektywy media studies, uwzględniające stosunek teatru do innych mediów (telewizji, radia, filmu), poszukujące odpowiedzi na pytanie, jakie miejsce we współczesnej mediosferze zajmuje teatr. W ramach seminarium można pisać prace poświęcone obecności nowych mediów w teatrze, rozprawy z zakresu teatru telewizji i radia oraz teatru internetowego. Ale jest tu też miejsce na poszukiwanie teatralizacji, dramatyzacji i widowiskowości przekazów medialnych, np. uroczystości politycznych, zawodów sportowych, rozpraw sądowych, koncertów czyli tzw. cultural performance.

Literatura

• (red.) A. Chałupnik, W. Dudzik, M. Kanabrodzki, L. Kolankiewicz, Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów, Warszawa 2005.
• Limon J., Obroty przestrzeni. Teatr telewizji. Próba ujęcia teoretycznego, Gdańsk 2008.
• Limon J., Trzy teatry. Scena-Telewizja-Radio, Gdańsk 2003.
• Sajewska D., Pod okupacją mediów, 2014
• (red.) A. Duda, M. Wiśniewska, B. Oleszek, Teatr wśród mediów, Toruń 2015.

   Wersja do druku